In de vroege uren van vanochtend heeft de Europese Unie consensus bereikt over een nieuwe regelgeving na de Brexit, waarbij haar banken verplicht worden om een deel van hun clearingactiviteiten binnen het land te verplaatsen. Deze beslissing heeft echter uiteenlopende reacties binnen de financiële sector opgeroepen.
De wetgeving, afgerond op 7 februari, volgt op een waarschuwing van de Europese Centrale Bank over mogelijke gevaren voor de financiële stabiliteit als de EU blijft vertrouwen op Londense clearinghuizen. Het verplicht banken om een actieve rekening aan te houden bij een lokale clearinginstelling, een maatregel die wordt toegejuicht door de leidende MEP Danuta Hübner van de Europese Volkspartij, die gelooft dat dit de concurrentiepositie van de blok zal verbeteren.
Desalniettemin deelt niet iedereen Hübners enthousiasme. Dorien Rookmaker van de Europese Conservatieven en Hervormers uitte al ongenoegen voordat de inkt droog was, met de bewering op het socialemediaplatform X dat dergelijke mandaten zakelijke beslissingen omvormen tot politieke dictaten. Ze vergeleek het met gedwongen worden om herhaaldelijk een bepaalde winkel te bezoeken, ongeacht individuele voorkeuren.
Ondanks dat de wet de autoriteit van de Europese Autoriteit voor effecten en markten (ESMA) versterkt, blijven er zorgen bestaan over het ontbreken van direct toezicht op binnenlandse clearinghuizen door het EU-agentschap, een belangrijke eis van de ECB om kritieke financiële activiteiten te beschermen.
Clearinghuizen, integrale onderdelen van de financiële infrastructuur, vergemakkelijken de afwikkeling van transacties op effectenbeurzen, waarbij een aanzienlijk deel van de Europese activiteit historisch werd geleid door LCH van de London Stock Exchange Group. Als reactie op Brexit heeft de EU de regelgeving voor toegang tot buitenlandse clearinghuizen aangescherpt, zoals blijkt uit de recente intrekking van privileges voor een clearinghuis in Dubai op grond van witwassen van geld.
De nieuwe wet, bekend als de Europese Marktinfrastructuurverordening, bepaalt dat banken een minimum van vijf transacties in relevante derivatenklassen moeten afwikkelen met behulp van EU-infrastructuur, vermoedelijk gecentreerd rond Eurex in Frankfurt.
Hoewel deze vereiste misschien triviaal lijkt in het grote geheel van financiële markten, hintte Mairead McGuinness van de Europese Commissie op verdere versterking van regels voor binnenlands verankeren, een vooruitzicht dat met scepsis wordt ontvangen door insiders uit de industrie. Lobbygroepen zoals de International Swaps and Derivatives Association (ISDA) waarschuwen voor mogelijke marktfragmentatie en verhoogde risico’s, en dringen er bij toezichthouders op aan om prioriteit te geven aan het beschermen van EU-investeerders en het minimaliseren van kosten.
Terwijl het financiële landschap zich aanpast aan de realiteit na de Brexit, gaat het debat over het vinden van een balans tussen regelgevend toezicht en marktefficiëntie door, met implicaties voor banken, investeerders en de bredere economie.
